KORO

KORO- LES CHORİSTES

 Koro filmi, Fransa'da ulaştığı 7 milyonluk rekor seyirci sayısının da işaret ettiği gibi, tam bir popüler sinema örneği. En iyi örneği olarak rahatlıkla Ölü Ozanlar Derneği'ni gösterebileceğimiz ve artık neredeyse bir alt tür haline gelmiş öğretmen-öğrenci filmleri formülünün son uygulayıcısı. Fransa'nın bu yıl Oscar ödülleri için Yabancı Dilde En İyi Film kategorisinde yarışmak üzere seçtiği resmi temsilcisi olan Koro, kendi şablonunu başarıyla da uyguluyor.

 Film savaş sonrası Fransa’da 1949 yılında geçer. İşsiz müzik öğretmeni Clement Mathieu (Gérard Jugnot) gelen bir teklif üzerine yatılı erkek öğrencilerden oluşan bir okulda işe başlar. “Suyun Dibi” (Fond de l’Etang) adı verilen okulda tamamen birbirlerinden farklı karakterlerden oluşan ve oldukça asi tavırlar sergileyen genelde kimsesiz fakir öğrenciler bulunmaktadır. Okulun müdürü (François Berléand) ise öğrencilere karşı oldukça sert davranmakta, hücre cezası ve dayak gibi acımasız cezalar vererek disiplini sağlamaya çalışmaktadır. Bu gibi cezalar ile hiçbir sonuca varılamayacağını düşünen Clement, cezaların caydırıcı olmak bir yana öğrencilere ispiyonculuğa özendireceğini ve aralarındaki çatışmanın artacağını düşünür. Aklına gelen en iyi çözüm, en iyi bildiği iş olan müzik sayesinde öğrencilere ulaşarak onlara farklı bir dünyanın kapılarını aralayabilmek olur. 

Koro, 2004 Fransa yapımı müzikal dramatik film. Özgün adı Les Choristes imiş. Eğitimde sisteminde klasik, eski tip anlayışlarla yeni bakış açılarının çeliştiği noktaları güzelce ortaya koyan bir film.

Klasik eğitim anlayışı ile yönetilen ve bu şekilde bir eğitim öğretimin yapıldığı bir okulda müdür başta olmak üzere öğretmenler baskıcı ve otoriter bir anlayışla eğitim öğretim yapmaya çalışmaktadır. Tabii ki buna eğitim ve öğretim denirse.

  

 Mathieu adlı müzik öğretmeni problemli çocukların olduğu bu okulda gözetmen olarak göreve başlar. Daha okulun kapısındayken okulun farklı bir okul olduğunu anlar.

Filmde, müdürün sürekli etki tepki yasasından bahsettiğini görüyoruz. “Her etkiye karşı eşit ve ters yönde bir tepki oluşur.” anlayışını eğitime uygulamaya çalışıyor. Müdür burada davranışçıları ve klasik otoriter eğitim anlayışını temsil ediyor. Bu düşünceyle öğrencilere karşı oldukça sert davranmakta, hücre cezası ve dayak gibi acımasız cezalar vererek disiplini sağlamaya çalışmaktadır. 

  

 Mathieu okula geldikten sonra bu cezalar ile hiçbir sonuca varılamayacağını düşünmüş ve bunu dile getirmiştir. Cezaların caydırıcı olmaktan çok olumsuz davranışın sürdürülmesine neden olacağını ve öğrenciler arasındaki çatışmayı arttıracağını düşünüyor.

 Koro filminde dikkatimi çeken başka bir nokta Mathieu’nun ilk geldiği anda çocuklara ilerde ne olacaklarını yazdırdığı kâğıtları okuduğu andı. Çocukların hepsi şiddet içerikli meslekler yazmışlardı. Bu da baskı ve şiddetle yapılmaya çalışan eğitim öğretimin ciddi sonuçlara yol açabileceğini bize göstermektedir.

 Filmin sonunda tüm bu marjinal amellerinden sonra elbette müzik öğretmeni okuldan kovulur. Giderken çocukların onla vedalaşmasına dahi izin verilmez. Fakat çocuklar camdan yapıp fırlattıkları uçaklarla ona en güzel uğurlamayı yaparlar.

Müzik öğretmeni filmde klasik eğitim anlayışının tek tipçi ve öğrenciler hakkında kesin yargılara sahip bakış açısına karşı çağdaş eğitim yaklaşımlarında olması gereken eğitimci imajını temsil ediyor. Cezalar konusundaki yaklaşımı, her öğrenciyi tek ve değerli bir birey olarak görmesi, onlarla arkadaş gibi olması müzik öğretmeninin çağdaş yaklaşımı temsil ettiğini gösteriyor. Bu açıdan eğitimciler tarafından izlenmesi ve üzerine düşünülmesi gereken bir film Koro.